آفتاب نیوز :
مراسم تشییع پیکر داریوش مهرجویی و همسرش وحیدا محمدی فر صبح امروز (چهارشنبه 5 مهرماه) از مقابل تالار وحدت برگزار شد.
جمعی از مردم و هنرمندان از جمله مسعود کیمیایی، بهمنی فرمان آرا، احمدرضا دروش، فرهدی اصلانی، محمدمهدی اصغرپور، همایون ارشادی، داریوش فرهنگ، مسعود کرامتی، همایون ارشادی، محمدعلی نجفی، حبیب دهقان نسبی، حبیب دهقان نسبی، منیق. محمدرضا دلپاک، ابوالحسن داوودی، مرتضی شعیشه، همایون اسدیان، مسعود اطیابی، علی مصافو، حسن پورشیرازی، غزل شکری، محسن امیریوسفی، محمد خزایی، رئیس سازمان سینمایی و حبیبی، مدیر نظارت، حبیبی و اداره کل اویا سازمان سینمایی، برای آخرین بار با خالق دیدار کرد، بیا و با هامون، گاوها و مستاجران خداحافظی کن و او و دوست دیرینه اش وحیده محمدی فر را تا خانه ابدی همراهی کن. مونا مهرجویی دختر این کارگردان نیز در این مراسم حضور داشت.
این مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد و سپس بهرام رادون به عنوان مجری برنامه روی صحنه حاضر شد.
پیکر داریوش مهرجویی و همسرش با اندوه و روی دستان دانش آموزان و بازیگرانی چون امین حیوی وارد این مراسم شد.
حضار شعارهایی علیه قاتلان این دو هنرمند سر دادند و در این مراسم بهرام رادون به عنوان مجری از حاضران خواست تا مراسم تشییع را با آرامش ادامه دهند.
پس از ورود پیکر این دو هنرمند فرهدی آییش روی صحنه حاضر شد و گفت: علی نصیریان در خارج از کشور به سر می برد و نتوانست در این مراسم شرکت کند اما پیام داد.
در این پیام آمده است: «در غرب این خبر وحشتناک بود، در بیماری من با فکر و خیال زندگی می کنم، مهربانی شما بر قلب من است. من از اولین خلقت در کنارت بودم حیف که امروز در کنارت نیستم تا در سفر آخرت کنارت باشم و تابوتت را بر دوش بگیرم ای فرزانه مهری فرزانه روزگاری است که اشک و خون ریخته می شوند. بهشت.”
سپس بهرام رادون از مسعود کیمیایی خواست تا درباره مهرجویی صحبت کند اما به دلیل مشکلات جسمی نتوانست روی صحنه حاضر شود. مراسم او به این جمله بسنده کرد و گفت: نمی توانم درباره او و رحلتش علیه السلام چیزی بگویم.
سپس بهمنی فرمان آرا پشت تریبون حاضر شد و گفت: داریوش جان این دیدار نباید اینطور می شد، ما کجا زندگی می کنیم؟ یکی از بزرگترین فیلمسازان این مملکت باید کشته شود؟ من و داریوش سال 66 به ایران برگشتیم، او به فلسفه رفت و من کارگردانی سینما. ما با هم دوست بودیم، با هم دوست بودیم و روزها و شب های زیادی را گذراندیم، چیزی نمی توان گفت. آیا داریوش و همسرش باید به تنهایی کشته شوند؟ ما کجا زندگی می کنیم؟ من زیاد حرف نمیزنم دلمان شکسته، همه چیز بد است، هر هفته اینجا جمع می شویم که یکی برود؟ داریوش از اینها شایسته تر بود.
